Jeśli jesteś byłym użytkownikiem tego forum i trafiłeś tu, bo zatęskniło ci się za przeszłością...

pitu

ale na [link widoczny dla zalogowanych] źle zrobiłem...za dużo części wstawiałem jednego dnia... :oops:

Dead_Alone

no FuckT...

pitu

a wez na pogadanki ... i czy aga powinna dostać bana?

Tęczowy Kotek Miau-Miau

Czemu niby?;|

pitu

Marcepan mówi żebyś dał.....znaczy mówił..bo go nie ma jush...a ja nie wiem...ty Lilly sama zobacz te pogadanki ...

Cyklop

aga nie powinna mieć bana

pitu

a ja nie wiem co tym mysleć .... Confused

Cyklop

dlaczego ty jej tak nie lubisz co?

pitu

właściwie to nie wiem..ale czy ja powiedziałem że jej nie lubie?

Cyklop

ciągle to sugerujesz...

pitu

no może....

agagaga · Gość

nie moze na pewno

pitu

jestem z siebie dumny Very Happy

Marcepan aka dzanas

ja kurwa mac mowilem o warnie na 1 tydzien a potem by sie go usunelo

pitu

ROZDZIAŁ 5

Chłopcy stali przy wyjściu numer 5, uważnie śledząc wylewający się przez nie tłum. Z minuty na minutę coraz bardziej wytężali wzrok, ale niestety żaden z nich nie dostrzegł nikogo podobnego do nastolatek z jakiegokolwiek, nawet lipnego, zespołu.
- Jesteś pewien, że stoimy przy dobrym wyjściu? - spytał Bill brata.
- No, jestem pewien. - odparł, nie spuszczając z oczu tłumu ludzi.
- Może powinniśmy mieć takie tabliczki. No wiecie, z imieniem i nazwiskiem osoby, na którą się czeka. - zastanawiał sie Georg. - Naprawdę myślisz, że nie są w stanie nas poznać? - spytał retorycznie podirytowany Tom.
W tym momencie ktoś rzucił się na szyję jednemu z bliźniaków.
- Bill! - odparła śmieszna kolorowa dziewczynka.
- Eee... Jestem Tom... - odparł zmieszany.
- Mówiłem, żeby wysłać kogoś po te panienki, bo nas fanki zjedzą żywcem... - szepnął znudzony Gustav do Georga.
- No dobra, nie mamy dużo czasu. Więc, hmm, gdzie się mam podpisać? - spytał Tom, wyciągając markera z tylniej kieszeni spodni.
- Podpisać? Chyba raczej, gdzie ja mam się tobie podpisać? - spytała urażona dziewczyna.
- Mnie? Po co? - spytał kompletnie zdezorientowany.
- Też jestem sławna.
- Każda tak mówi. Coś jeszcze? Jak nie, to żegnamy uprzejmie, bo czekamy na kogoś. - odparł znudzony i odwrócił się na pięcie.
- Na nas. - nie poddawała się; wskazała palcem równie kolorową koleżankę.
Chłopcy dopiero zorientowali się, że obok stoi jakaś druga dziewczyna.
- Słucham? - spytał Tom z wyraźną kpiną.
- Jestem Tola, a to Ala. - wskazała ponownie przyjaciółkę. - Mamy z wami trasę koncertową!
- Blog27. - podsumowała krótko Ala, która do tej pory milczała, przyglądając się całemu zajściu.
Na twarzach chłopców widać było wyraźne zaskoczenie. Byli mocno zmieszani i nie wiedzieli za bardzo, co właściwie mają teraz zrobić.
- No cóż, doprawdy dziwne, że nas nie poznaliście... - Tola zrobiła kwaśną minę i wróciła do głośnego siorbania przez rurkę fanty, którą wyniosła z samolotu.
- Może przez twój nowy makijaż. - skwitowała Ala.
- Co?... Ach, tak! - zaśmiała się i mrugnęła do chłopaków, ukazując powiekę, na której były przynajmniej trzy niepasujące do siebie kolory.
Wtem na horyzoncie pojawiło się trzech chłopaków, taszczących różnego rodzaju torby, plecaki i walizki.
- Uff. - westchnął brat Toli, ocierając pot z czoła i kładąc porcję tobołów na posadzce. - Jestem Janek, brat Toli. - uśmiechnął się i podał rękę każdemu z chłopaków, po czym zwrócił się do dwóch młodych wokalistek jakże cudownego zespołu, Blog27:
- Dziewczyny, to są wasze bagaże. My idziemy po swoje, spotkamy się na parkingu.
Chłopcy mieli bardzo głupie miny. Odwrócili się, odprowadzając wzrokiem poznanego przed chwilą Janka w towarzystwie dwóch innych chłopaków.
- Mój brat jest perkusistą. - dumnie wypięła pierś, a właściwie miejsce, w którym powinna się takowa znajdować. - Ci dwaj pozostali to gitarzyści.
- A-ha. - zdołał wykrztusić Tom, jako pierwszy odzyskując mowę.
Ala uśmiechnęła się tak szeroko, że Bill, trzymający akurat ręce w kieszeni, odruchowo ścisnął monetę.
Tola wzięła Alę pod rękę, ciągnąc ją żwawo do przodu. Uszły kilka kroków, po czym Tola odwróciła się i rzekła:
- No co tak stoicie? Bierzcie nasze klamoty i chodźcie. - odparła, ale widząc reakcję adresatów słów, a właściwie wyraźny brak reakcji, zacmokała sygnalizując zniecierpliwienie, postukała obcasem i spojrzała na zegarek. - Wiem, że nasza uroda zapiera dech, ale szybciej, bo jestem głodna.
Chłopcy dalej stali jak wryci. Po chwili sięgnęli niechętnie po bagaże, uginając się zarówno pod ich ciężarem, jak i ilością, złapali względną równowagę i podążyli za dziewczynami.